İngiliz Uzun Boynuzlu Sığırı, İrlanda ve İngiltere kökenli bir sığır türüdür. Bu sığır türü, hızlı bir şekilde gelişebilen bir vücut yapısına sahiptir. Kalçalarının hemen arka kesimi seleksiyon uygulanarak, özellikle de verim bakımından yetiştirilmiştir. Yaklaşık olarak 1800'lü yılların başlarında, başka bir sığır ırkı olan Shorthorn ırkı tarafından arka planda kalmıştır. Bu nedenle, İngiltere ve İrlanda'da değer verilen en yaygın ırk olan uzun boynuzlu sığır, nesli günümüze gelene kadar tükenme aşamasına gelmiştir. Bu ırkı hayatta tutmak adına birtakım çalışmalar yapılarak günümüze kadar tanınması sağlanmıştır.

İngiliz Uzun Boynuzlu Sığırı'nın rengi kırmızı, kahverengi ve gri alacadır. Sırtında bulunan beyaz çizgisi dikkat çekicidir. İlk başlarda süt verimi için düşünülmüş, ancak verim düşüklüğünden dolayı tamamen etçil olarak değerlendirilmiştir. Bu sığırların yetişkin erkekleri canlı olarak yaklaşık 1400 kg ağırlığa ulaşabilmektedir. Ancak bazı çiftçiler tarafından nadiren de olsa süt için değerlendirilmiştir. İngiliz Uzun Boynuzlu Sığırı'nın en verimli dönemleri 5-7 yaş arasındadır.

İngiliz Uzun Boynuzlu Sığırı, 18. yüzyılın sonlarına doğru İngiltere ve İrlanda'da popülerlik kazanmıştır. Ancak, Shorthorn ırkının yükselişiyle birlikte bu sığır türü geri planda kalmış ve nesli tükenme tehlikesiyle karşı karşıya kalmıştır. Bu durum, 20. yüzyılın ortalarına kadar devam etmiştir. 1980'li yıllarda, İngiliz Uzun Boynuzlu Sığırı'nın korunması ve yaygınlaştırılması amacıyla çeşitli programlar başlatılmıştır. Bu sayede, ırkın genetik çeşitliliği korunmuş ve popülasyonu artırılmıştır.

Günümüzde, İngiliz Uzun Boynuzlu Sığırı genellikle et üretimi için yetiştirilmektedir. Et kalitesi yüksek olup, özellikle organik ve doğal ürünler talep eden pazarlar için uygundur. Ayrıca, bu ırkın dayanıklılığı ve çevre koşullarına uyumu, çeşitli tarım koşullarında başarılı olmasını sağlar. Bazı çiftliklerde, genetik çeşitliliği korumak amacıyla yetiştiricilik programları da yürütülmektedir.