Norveç Kırmızısı, genel olarak kırmızı ve kırmızı alaca renkte olan bir sığır ırkıdır. Dişi Norveç Kırmızısı inekler altı yüz kilograma kadar, boğalar ise dokuz yüz kilograma kadar ağırlığa çıkabilir. Bir Norveç Kırmızısı ineği yılda ortalama on ton süt verebilme yeteneğine sahiptir. Norveç Kırmızısı sığırlarının damızlık özelliği olmayanları, düşük verimli sığırları, yaşlı sığırları, gebe kalamayanları ve meme hastalığı nedeniyle süt veremeyen sığırları besiye almak daha doğru olacaktır.

Norveç Kırmızısı için mera besiciliği, kışın bitmesi ve ilkbaharın gelmesi ile başlar. Dört veya beş ay kadar merada otlatılan sığırlar kesime uygun hale gelecektir.

Norveç Kırmızısının üretim maliyetleri düşüktür. Diğer sığır ırklarının ıslah edilmesinde Norveç Kırmızısı kullanılabilir. Norveç Kırmızısı, arpa, buğday, mısır ve kaba yemler ile beslenebilmektedir. Norveç Kırmızısı besiciliği yapılacaksa birtakım riskler ortaya çıkabilir. Bu riskler;

Norveç Kırmızısı alındığında, ilk başta birkaç tane alınarak işe başlanmalıdır. Eğer iş iyiye gider ve başarı sağlanırsa, sayı artırılabilir. Norveç sığırları alınırken hepsinin aynı aşıda olmasına ve hepsinin aynı kiloda olmasına özen gösterilmesi, hayvanlar arasındaki rekabeti ortadan kaldırır. Bu sayede bütün hayvanlar doyuncaya kadar beslenir.

Norveç Kırmızısı, 20. yüzyılın başlarında Norveç'te yerel sığır ırklarının melezlenmesiyle elde edilmiştir. Bu ırk, özellikle süt verimi ve hastalıklara dayanıklılığı nedeniyle tercih edilmektedir. Norveç Kırmızısı, Norveç başta olmak üzere dünya genelinde pek çok ülkede kullanılmaktadır.

Norveç Kırmızısı sığırlarının sağlık ve bakım ihtiyaçları, genel olarak diğer sığır ırklarıyla benzerdir. Ancak hastalıklara karşı daha dirençli olmaları, sağlık sorunlarının daha az görülmesine neden olur. Düzenli veteriner kontrolleri ve aşılar, sağlıklı bir sürü için gereklidir. Ayrıca, uygun beslenme ve barınma koşulları sağlanmalıdır.

Norveç Kırmızısı, yüksek süt verimi ve düşük üretim maliyetleri nedeniyle ekonomik olarak değerli bir sığır ırkıdır. Yüksek doğurganlık oranları ve uzun damızlık ömürleri, bu ırkın ekonomik değerini artırır. Ayrıca, hastalıklara karşı dirençli olmaları, veteriner ve ilaç maliyetlerini azaltır.